Wyrzeczenie

Mnisi buddyjscy porzucając swoją sytację, zaczynają swą podróż od golenia głowy. Cytat z Tomu 3 "Vimoni": "Powodem ścinania moich włosów jest usunięcie dumy i wiara we własny umysł". Golenie to pierwszy krok w całym procesie wyświęcania, który staje się wielką uroczystością i ma niezwykłą wartość. Całą uroczystość wykonuje nauczyciel mnicha przyjmującego święcenia (은사 스님) z udziałem świeżej wody i brzytwy. Dom Bohater historii marzy o zachowaniu snów Ostrze, ostrze, ostrze milczące lat wiele Pozłacane pręty spadają od cięcia mieczem Nieskończone światło Mnisi golą głowę, ma to symbolikę odcięcia ich dumy, egoizmu i pokus. Poprzez to robią pierwszy krok jako poszukujący drogi. Jest to symbol wyrzeczenia się ziemskich spraw.

Brzytwa z brązu Goryeo L 13.4cm, 18.9cm, Muzeum Uniwersytetu Dongguk

Brzytwa używana do golenia głowy jest nazywana symbolicznie "Przewodnikiem", który prowadzi do bram buddyjskich. Brzytwa wykonana jest z miedzi, brązu bądź innych stopów. Przypuszcza się, że ta brzytwa była używana głównie w Goryeo. Wykoana jest z głównej części która połączona jest z ostrzem poprzez wywiercony otwór na jej końcu, a część ostrza przypuszczalnie została poddana obróbce powierzchniowej.

Brzytwa w kształcie ryby Późny okres Joseon, L 24.0cm, Muzeum Świątyni Jikji

​Brzytwa ta została zaprojektowana w unikalny sposób, aby zewnętrzna jej część przypominała rybę. Wewnątrz ryby schowane jest wysuwane ostrze. Cała zewnętrzna część brzytwy to tusza ryby z wyrzeźbiona głową, korpusem i płetwą. Oko ryby jest jednocześnie częścią do które przymocowane jest ostrze. Dzięki ruchomej gałce ocznej ostrze może się chować i wysuwać z trzonka brzytwy. Kąt ryby został dopasowany do kąta ostrza. Przy głowie ryby jest widoczny haczyk. Podczas gdy ostrze było wysunięte w otwór wsuwano palec co miało pomóc w utrzymaniu ostrza. Brzytwa ta jest idealnej wielkości aby dorosły człowiek mógł ją trzymać jedną dłonią, w przeciwieństwie do niektórych brzytew wykonywanych z mosiądzu.

Nowoczesna brzytwa z mosiądzu i skrzynka na brzytwę 12.5 39.5 22.5cm L 9.5~14.7cm, Muzeum Świątynne Jikjisa

Kolejne brzytwy z Seongam, to cenne przedmioty ukazujące życie mnichów. Na zdjęciu widać 5 różnych brzytew i okrągłą miskę, która zawiera kamień szlifierski. Kamień używano do przygotowania ostrza przed jego użyciem. Ostrze jest schowane w drewnianej obudowie posiadającej wklęsłe, półkoliste bądź trójkątne rowki, aby ułatwić wyjmowanie ostrza. Ostrza wykonane są z mosiądzu i zaostrzone z jednej strony.

​Miski z brązu Goryeo, D.(L) 11.0cm, (S) 4.0cm, Muzeum Uniwersytetu Dongguk

Jednymi z 18 przedmiotów, które mnisi posiadają są miski służące do posiłku, miski na ryż bądź zupę. Kształt i rozmiar nie są stałe, ale dno zawsze jest węższe niż góra miski. Mnisi żyli według ściśle określonych zasad, ponieważ żyli razem, każdy miał swoją miskę, chustę i ręcznik. Materiał z którego wykonywano miski bywa różny. Może to być glina, drewno, kamień lub metal taki jak złoto, srebro, miedź, żelazo itp. Przykład ze zdjęcia pochodzi z miasta Koryo.

Strażnik wskazań Późny 19wiek~wczesny 20wiek, 107 72cm, Muzeum Świątynne Tongdosa Wykonane zostało z połączenia czterech desek z dwoma deskami otwierającymi się, służącymi jako drzwi. ​Po obu stronach znajdują się uchwyty, bloki drewna łączą się w tych rowkach. Górna część nazywa się '護戒牒’ (strażnik) a całość obejmuje wizerunek smoka. //Dalsza część nie była dla mnie na tyle zrozumiała abym mógł ją przetłumaczyć. Wymieniała napisy znajdujące się po prawej i lewej stronie w języku chińskim. Napis po prawej brzmi: "Wskazania Bodhisattwy" Zdaje się jest mowa coś o dynastii Tang. Jest to cenne znalezisko dla archeologów. Zdaje się, że w płycie brakuje fragmentu bądź jest niewyraźny. Niestety nie jestem w stanie przetłumaczyć tego wystarczająco dobrze za co jeszcze raz przepraszam.

Dokument identyfikacyjny mnicha 1932, 24.1 31.1cm, Muzeum świątynne Sudeoksa

To zaświadczenie o tożsamości mnicha wydane przez mnicha/biskupa głównej jego świątyni. Mnich zabierał ze sobą taki dokument w podróż. Pismo może być użyte jako potwierdzenie benefitów płynących z przynależnością do kleru. Pisma buddyjskie służą do zniesienie obowiązku zapłaty podatków i uniemożliwienia zaciągnięcia mnicha do armii bądź zapewnienie mu innych przywilejów. System ten został wprowadzony w dynastii Tang w Chinach i zaczął być egzekwowany w Korei z początkiem dynastii Goryeo. W przypadku miasta Koryo wydano (znaleziono?) 50 takich pism, w okresie Choson 20 (?niezrozumiała część, określnik), 100 dla osób duchownych, 150 dla pielgrzymów oraz 200 dla (pielgrzymów?) //Fragment ten rozpisuje różne gradacje dokumentu, jednak nie jestem w stanie dobrze przetłumaczyć czym różniły się dane stopnie. W czasie japońskiego urzędu kolonialnego, w 1911r urząd został przeniesiony do (Bonsan?) [本山] Na zdjęciu widać dokument dotyczący wizyty Iseok Sunima, (大錫)이석스님, japońskiego poety, pielgrzyma, który otrzymał imię ze Śwątyni Baekjae w 1932r. //Niestety tłumaczenia bezpośrednio z koreańskiego (zwłaszcza takich pism) nie jest łatwe. Translator nie tłumaczy najlepiej więc praca ze słownikami jest długa i męcząca. W zdania wplątanych jest wiele chińskich zwrotów oraz nazw własnych. Staram się nie tłumaczyć na siłę, jeśli czegoś nie rozumiem dlatego muszę oddać w wasze ręce tłumaczenie w powyższej wersji. Proszę o wyrozumiałość i dziękuję. Cieszę się, że mogę poszerzać zrozumienie tego języka a przy tym i Dharmy buddyjskiej razem z wami.

​źródło: Samgha The Great Seeker, opracowanie wraz ze zdjęciami sporządzone przez muzeum buddyzmu koreańskiego Tłumaczenie kor-pl: Michał Bopson Kowalczyk (2017)