Prety (głodne duchy)
Pret (głodny duch) - to jedna z niższych sfer egzystencji (istoty piekielne, pret, zwierzęta, ludzie, asurowie, bogowie). Głodne cuchy charakteryzują się wiecznie niezaspokojonymi pragnieniami. Posiadają ogromne brzuchy ale przełyk cienki niczym szpilka. Często przedstawiane są również z ogromnymi, nabrzmiałymi genitaliami.
Ogromnego brzucha preta nie da się nigdy napełnić. Wiecznie głodne, pochłaniają wszystko co się da bez opamiętania. Jednak z powodu ich cienkiego przełyku nie są w stanie robić tego efektywnie... nawet najdrobniejszy pokarm jest dla preta niczym żarzące się węgle w jego gardle.
Podczas formalnego posiłku miski obmywane są wodą. Woda czyści miski i nabiera smaku od zjedzonego pokarmu. Niezwykle ważne jest aby pokarm został zjedzony do końca, nie możemy pozostawić żadnego okruszka aby te nie przedostały się do wody, którą będziemy obmywać owe miski. Kierując się współczuciem, nie możemy pozwolić żeby poprzez naszą nieuwagę głodne duchy cierpiały męki poprzez zabrudzoną wodę.
Woda taka pod koniec Baroo-gong-jang (kor. posiłek formalny) zostaje zlana do jednego pojemnika i ofiarowana głodnym duchom. Wylewana jest pod drzewo rosnące w okolicach świątyni.
w Sutrze Ullambana jest opisana niezwykle poruszająca historia jednego z najważniejszych uczniów Buddy - Maudgaljajany, którego matka po śmierci wpadła w sferę egzystencji pretów. W tematyce tej - lektura obowiązkowa. Samą sutrę możecie znaleźć pod adresem:
Budda poucza go, że sam nie jest w stanie nic zrobić. Musi zebrać Sanghe i wspólnie wykonać ceremonię. Od tamtej pory co roku obchodzone jest święto gdzie Sangha wspólnie praktykuje w intencji tych istot niższych egzystencji. W niektórych szkołach święto to nazywa się "Dniem Sanghi".
Święto Głodnych Duchów obchodzone jest podczas siódmy miesiąc chińskiego kalendarza (sierpień).
Głodne duchy występują również w taoizmie. Przyjmuje się, że odrodzić się można w takiej formie poprzez nagłą, gwałtowną i nieszczęśliwą śmierć. Tak buddyzm jak i taoizm zgodne są w kwestii, że inną przyczyną odrodzenia w tej formie jest zaniedbanie bądź porzucenie swoich przodków. Innymi powodami jest brak pohamowania swoich rządz. Do odrodzenia w tej postaci prowadzić więc będą: zabijanie, kradzież i niewłaściwe zachowanie seksualne. Pożądanie, chciwość, złość i ignorancja są czynnikami powodującymi odrodzenie duszy jako głodnego ducha, ponieważ są one motywacją ludzi do popełniania złych czynów.
Nazwa "Preta" pochodzi natomiast z kultury indyjskiej. Chuan-chi po-yuan ching („Sutra stu wybranych legend”), opowiada kilka dodatkowych historii związanych z głodnymi duchami.
Pan powiedział: To ludzie popełniający grzeszne czyny spowodowane ich poprzednimi złymi czynami, stają się duchami po śmierci. Proszę, posłuchaj mnie, opowiem ci szczegółowo.
- Garuda Purana, Wedy, werset 2.22 (hinduizm)
Jedna z nich mówi o bogaczu, handlarzu sokiem z trzciny cukrowej. Pewnego dnia spotkał on mnicha, który poszukiwał lekarstwa. Lekarstwem tym był właśnie sok, którym handlował mężczyzna. Mężczyzna jednak musiał wyruszyć w drogę więc zlecił swojej żonie, aby ta podała lekarstwo mnichowi. Ta jednak nie zamierzała bezinteresownie pomagać, odbierała to tylko jako bezmyślną stratę cennego towaru. Podawała więc mnichowi zamiast lekarstwa mocz zmieszany jedynie z odrobiną soki z trzciny. Kiedy żona handlarza zmarła, odrodziła się jako głodny duch. Inne przekłady mówią o wersji gdzie mnich przyszedł po jałmużnę, a pomimo polecenia handlarza, żona zamknęła mnicha i więziła go głodującego.
Wiele legend przytacza chciwość jako powód odrodzenia się jako głodny duch. Kolejną sutrą wspominającą o tych istotach jest Kuei wen mu-lien ching („Sutra o duchach kwestionujących Mu-liena”). Pojawia się tam wróżbita, który swoją charyzmą i przebiegłością zwodził ludzi. Również odrodził się jako głodny duch.
Kolejna historia w której pojawiają się głodne duchy to Legenda o Mu-lien wkraczającym do miasta i widzącym pięćset głodnych duchów. Historia ta opowiada o 500 mężczyznach, którzy stanowili młodsze pokolenie w mieście. Mnisi przybyli do miasta i prosili o jałmużnę, a mężczyźni ci odmówili im posługi.
Głodne duchy w Japonii
W Japonii wyróżnia się dwa rodzaje głodnych duchów: gaki i jikininki.
Gaki to duchy chciwych ludzi, to właśnie one mają ogromne nienasycone brzuchy ale równocześnie cienki przełyk. Równocześnie ciągle pragną spożywać jakąś paskudną substancję jak np. urynę czy odchody.
Jikininki natomiast to duchy pożerające ludzi. Z reguły to wcielenie samolubnych i bezbożnych osób. Po śmierci żywią się ludzkimi zwłokami. Wciąż szukają świeżo zmarłych ciał bądź ofiar, które zostały złożone dla zmarłych.
W Muzeum Narodowym w Kioto przechowywany jest zwój, którzy przedstawia głodne duchy. Jest uznany za skarb narodowy. Całość pracy przedstawiała najprawdopodobniej wszystkie 6 sfer egzystencji.
Rodzaje głodnych duchów
Nyāyānusāriṇī dzieki głodne duchy na 3 główne kategorie.
Duchy bez bogactwa
to duchy, których pragnienia nie da się zaspokoić.
Chcesz poczytać więcej?
Subskrybuj www.centrum-medytacji.com, aby czytać dalej ten post.