Między jawą a snem - naukowy punkt widzenia

Ludzkość medytuje od tysięcy lat. Technik medytacji mamy multum, każda kultura, filozofia czy religia tworzyła własne. Medytacja jest więc czymś istotnym dla gatunku ludzkiego niezależnie od miejsca i czasu. Dlaczego jest ona tak ważna dla ludzkości próbowali sprawdzić również naukowy.

Tutaj często napotykamy problem aby zrozumieć "Czym właściwie jest medytacja?" Chociaż każda z technik wydaje się mieć wspólny element to każda z technik jednak różni się od siebie.

Naukowcy szukając wspólnego elementu podeszli do tego w następujący sposób: Mamy stan snu bądź stan rozbudzonego organizmu, ale również jest trzeci stan pośredni. W tym stanie umysł nadal zachowuje funkcje czuwania i dostrzegania tego co dzieje się dookoła, równocześnie ciało przechodzi już w stan uśpienia. Jest to w zasadzie element wspólny dla chyba każdej techniki medytacji. Tym samym stosując medytacje doprowadzamy się do fazy półsnu.

Często wśród osób medytujących napotykamy zadawane pytania o przewidzenia, halucynacje, doświadczanie dźwięków, które w rzeczywistości nie istnieją, poczucie istnienia innego bytu itp. Może to być w łatwy sposób wytłumaczone tym, że w stanie medytacji przechodzimy właśnie w stan pośredni między jawą a snem. Z jednej strony zdajemy sobie sprawę z realnego otoczenia w jakim istniejemy, z drugiej umysł już przechodzi do wytwarzania elementów typowych dla fazy śnienia. Podczas medytacji również spada tętno i częstość oddechów, możliwa jest również zmiana temperatury ciała - wszystkie te rzeczy pojawiają się również podczas przejścia do fazy snu.

Jak w ogóle dochodzi do tego, że ciało wchodzi w stan pośredni? Nasz organizm gdy nie rusza się dłuższy czas wchodzi w stan śnienia. Dlatego najgłębsza medytacja to taka w trakcie której przez dłuższy czas udało nam się nie poruszać. Możesz wtedy poczuć, że kończyny stają się cięższe, albo w ogóle przestać odczuwać swoje ciało. Jednak nadal zachowujesz stan skupienia - twój umysł nie zasypia, podczas gdy ciało przez to, że nie wykonujesz żadnego ruchu tak.

Uczucie wibracji, przepływu ciepła również może być tylko pochodną tego w jaki sposób odczuwamy odprężenie mięśni. Podczas snu nie doświadczamy takich wibracji z powodu, iż nie zachowujemy świadomości. Pamiętajmy, że ciało i umysł stanowią jedno - wzajemnie na siebie wpływają. Gdy ciało jest zrelaksowane i odprężone, nasz umysł również się uspokaja, zatrzymuje gonitwę i odrzuca na chwilę troski i zmartwienia.

Badania wykazują, że lęk nie jest generowany w mózgu. Poprzedza go fizyczny stres występujący w ciele. Pierwszą reakcją jest napięcie mięśni i dłuższe utrzymanie ich w ciągłej gotowości. Dopiero tak dłuższy czas utrzymywany lęk zaczyna owocować tym co znamy jako odczucie emocjonalne/psychiczne. Naukowcy również tłumaczą to na sposób "instynktu przetrwania". Najpierw potrzebna jest szybka reakcja naszego organizmu na wszystko co pojawia się dookoła nas. Podświadome działanie. Gdy organizm odbiera z otoczenia bodźce, które miałyby wzbudzić w nim strach wpierw przygotowuje fizyczną reakcję. Może być więc tak, że zwierzę instynktownie odczuwanie niepokój nie widząc i nie czując jeszcze drapieżnika. Jest przygotowane do ucieczki, mięśnie się napinają - dopiero przetrzymanie takiego stanu doprowadza do umysłowego obciążenia.

Jeśli więc chcemy skutecznie poradzić sobie z nadmiernym stresem, lękiem czy innymi emocjami medytacja może okazać się skutecznym sposobem - rozluźnieniem mięśni, zmniejszeniem napięcia i przede wszystkim utrzymaniem świadomości - doświadczenia otoczenia, które nie wymaga produkowania takich nadmiarowych emocji.

na podstawie artykułu, który został opublikowany przez: https://www.meditationmag.com/meditation-science/awake-asleep

film na ten temat znajdziecie pod adresem: https://youtu.be/qhjWsUSiq7Q