Doyle Sunim 도일 스님 „To istotne, aby pozbyć się obsesji na punkcie jedzenia”.

Mnich i jedzenie mięsa Obecnie istnieje wiele osób na całym świecie, którzy starają się propagować wegetarianizm w różny sposób. Większość ludzi jest wegetarianami dla własnego zdrowia, niektórzy, aby bronić swoich przekonań religijnych. W związku z tym dla różnych osób dieta bezmięsna będzie odbierana w różny sposób. Zasadniczo, wegetarianizm może być podzielony na różne klasy. Niektórzy wegetarianie jedzą jajka ale nie spożywają mleka, inni nie spożywają ani jednego ani drugiego. Dla jeszcze innych jedynie warzywa są akceptowalne, ale wykluczają wszystko co mogło być uzyskane z produktów zwierzęcych jak jajka i mleko. Wykluczają również używanie skórzanych produktów. Zgodnie z podstawowymi naukami Buddy, nie zachęcał ani też nie zniechęcał do wegetarianizmu. Wegetarianizm nie jest niezbędnym zobowiązaniem buddyzmu. Budda chwalił osoby, które jedzą tylko warzywa, ale nie upominał ludzi, którzy jedzą mięso. Z buddyjskiego punktu widzenia, celem jedzenia jest utrzymanie naszych ciał i naszego życia oraz zdrowia. Budda nie obchodzi, jaki rodzaj żywności spożywamy. Ważniejszą kwestią jest to aby nie mieć obsesji na temat jedzenia. Buddyzm kładzie nacisk na drogę środka. Można osiągnąć oświecenie poprzez trzymanie się zawsze umiaru. Powinniśmy odłożyć skrajności na bok. Podążając drogą środka spotykamy mądrość. Budda, który doskonale zna zasady świata powiedział swoim uczniom aby unikali spożywanie jedzenia, które może powodować złą karmę. Na przykład kiedy zabijemy zwierzę i zrobimy z niego posiłek, tworzymy wtedy złą karmę. Ostatecznie Budda wspominał również, że powinniśmy porzucić błędny pogląd, że ludzi, którzy spożywają mięso spotka za to kara. Celem tego artykułu jest przedstawienie prawdziwych nauk Buddy o wegetarianizmie mięsnych produktach żywnościowych i mam nadzieję prawidłowego poglądu na spożywanie tych potraw.

Buddyzm i wegetarianizm Buddyzm nigdy nie pochwalał ani nie krytykował wegetarianizmu. Sam Budda nigdy nie mówił mi, aby praktykować wegetarianizm, ani nie wyrażał się, że wegetarianizm jest dobry albo zły. Jednakże, w przypadku żywności, poprosił o zachowanie umiaru, w ogólnej kwestii, czy to wegetariańskie czy mięsne. (Bhojane mattaññutã) Żywność jest tym, czego ludzie potrzebują do utrzymania życia. Nie jesteśmy w stanie przetrwać bez jedzenia. Budda powiedział: "Całe życie podtrzymywane jest przez substancje odżywcze (sabbe sattã hhratthitikã)" i powiedział, że należy jeść, aby utrzymać życie. Zanim pojawił się Budda, istnieli już Brahmanowie i asceci, którzy uważali, że dokładnie kontrolując to co jemy, można oczyścić siebie z wszelkich zanieczyszeń duchowych. Jedni niewielkie ilości ryżu i warzyw. Nic więcej. Często pościli. Uważali również, że poprzez utrzymywanie ascetycznego życia, które obejmowało również ekstremalnie skrome spożywanie posiłków można oczyścić swoje ciała i umysły. Jednakże Budda powiedział: „Oh, Siariputro! Istnieją Bramini i asceci którzy mówią „Jemy tylko ziarna sezamu, żyjemy tylko żywiąc się ryżem” (Mahãsîhanãda Sutta: MN). Jednak Budda odpowiada: „Budda odmawia stwierdzenia, że można oczyścić swoje ciało i umysł poprzez żywność”. Niektóre, inne religie wybierają wegetarianizm jako rodzaj ascezy. Są w pełni wegetariańscy, a podczas życia unikają jedzenia mięsa lub ryb. Budda powiedział: "Są ludzie, którzy torturują się poprzez własną pokutę". (Attantapo, attaparità panà nuyogamanuyutto) Budda nie wprowadzają żadnych zasad wegetarianizmu. Nie ma wzmianki o wegetarianizmie nigdzie w Vinayi ani w ośmiorakiej szlachetnej ścieżce. Budda zachęcał swoich uczniów do wykonywania Dhūtangas (ścieżka wyrzeczenia przyp. Tłum.), choć nie jest to obowiązkowe, ale opcjonalne. Dhutanga oznacza dosłownie oczyszczanie mentalnych zanieczyszczeń. Wegetarianizm nie leży w sercu Dhutanga. I nie jest to ważny czynnik, który gasi nasze cierpienia. Dlatego Budda nie polecił uczniom wegetarianizmu. Prosił jednak, aby wycofać się z chciwości w kwestiach jedzenie. Podczas swojego życia Budda wspomina o jedzeniu. W Kanonie Palijskim są fragmenty, które coś o tym mówią. Kanon Palijski wymienia 5 rodzajów żywności: 1) ryż (odana) 2) mąka ryżowa (sattu) 3) owsianka (kummasa) 4) ryby (maccha) 5) Mięso (mamsa) Te pięć potraw, to codzienne potrawy zwykłych, prostych ludzi. Tym samym są to pokarmy, które były ofiarowywane jako darowizna dla Buddy i jego uczniów. Vinaya wymienia natomiast 9 znakomitych potraw: Pãli (Pãcittiya Pãli) W 39. rankingu znajduje się dziewięć znakomitych potraw. 1) mieszane masło (? Tłum.: Najprawdopodobniej chodzi tutaj o masło zmieszane z innymi produktami) (sappi) 2) czyste masło (navanîtam) 3) Olej (telam) 4) miód (madhu) 5) Makaron (phanit) 6) ryby (maccha) 7) mięso (mamsa) 8) mleko (khîram) 9) produkty podobne do dzisiejszych jogurtów (dadhi) Te dziewięć rodzajów żywności to potrawy, które w tamtych czasach jadali tylko królowie, szlachta oraz wyższa klasa. Zdarzało się, że wyższe klasa takie właśnie pokarmy ofiarowywały również Buddzie i jego uczniom. Budda powiedział swoim uczniom, że mnisi, bezdomni (Bikhiu) mogą zezwalać na ofiarowywanie tego typu potraw ale tylko w przypadku jeśli są chorzy. Nie mogą sami prosić o dostarczenie tego typu darowizn. Byłoby to złamaniem zasad Vinayi. Ponadto Vinaya wspomina: „Bikhiu zjada kwaśną owsiankę (kanajakam balanga dutiyam)". Istnieją zapisy, które mówią, że była to popularna potrawa dla ludzi ubogich. Te potrawy były zazwyczaj podawane niewolnikom i robotnikom, którzy pracowali w zamożnych lub szlacheckich domach. O król Sodhodan, ojcu Buddy, mówiło się, że jest hojnym człowiekiem, z ogromnym sercem, dawał bowiem swym niewolnikom i służącym codziennie ryż i mięso. Dlatego należy zauważyć, że ryby i mięso były zwykłymi potrawami dla Buddy oraz mnichów. Budda i jego uczniowie zjadali potrawy mięsne, które były częścią jałmużny. Budda sam zjadał mięso i nie zabraniał spożywania go również swoim uczniom. Kanon Palijski wymienia różne potrawy mięsne, które spożywano w czasach Buddy. Kiedy Budda udał się do domu rodziny zwanej Wu (Ugga) mieszkających w Vesāli, zaproponowano mu ryż, wieprzowinę oraz curry z warzywami. Wu (Ugga) ofiarowując to Buddzie i jego uczniom powiedział: „Najszlachetniejszy, to bardzo smaczne jedzenie. Proszę przyjmij je ze współczuciem jako dar ode mnie”. Budda przyjął ten posiłek. (Manãpadãyî sutta: AN). Pewnego razu złodzieje ubili bydło w lesie Andhavana koło Jetavana. W tej samej chwili do lasu dotarła mniszka zwana Uppalavanna i usiadła pod drzewem. Szef grupy zbójeckiej kazał dowiedzieć się swoim sługom któż to taki. Jego ludzie zawinęli kawałek wołowiny i zawiesili na drzewie mówiąc: „To jest dla mniszki” i zostało to zabrane. Po tym mniszka zwana Uppalavanna przyniosła wołowinę Buddzie. (Nisaggiypãcittiya Pali, Winaja Pitaka) Innym razem, Budda odwiedził kowala w miejscu zwanym Kusinara. Kowal tek poczestował Buddę posiłkiem zwanym Sukaramaddava (Mãhaparinibbãna Sutta: DN). Znaczenie Sukaramaddava często interpetowane jest jako potrawa z wieprzowiny. Z młodego, jednorocznego prosięta. Taka wieprzowina jest miękka i pożywna. Jednakże jest kilka odmiennych interpretacji tego słowa. ​ Niektórzy uczeni twierdzą, że Sukaramaddava to potrawa z ryżu i mleka lub rodzaj puddingu, a dziś niektórzy wegetarianie twierdzą, że był to rodzaj grzybów. Według zapisów możemy zobaczyć, że Budda i uczniowie spożywali ofiarowywane im mięso. Budda nie zezwalał do spożycia następujących 10 rodzajów mięsa. 1) mięso ludzkie (manussa-mamsa) 2) mięso ze słonia (Hattha-mamsa) 3) konina (Assa-mamsa) 4) mięso psów (sunaka-mamsa) 5) Węże Mięso (ahi-mamsa) 6) mięso lwie (sîha-mamsa) 7) Tygrysie mięso (byagga-mamsa) 8) Mięso Leopard (dîpa-mamsa) 9) mięso niedźwiedzie (accha-mamsa) 10) Mięso wilcze (taracha-mamsa) Mahãvagga Pãli z Vinaya Pitaka Mnichom zakazano spożywania 10 rodzajów mięsa ze względu na szczególne powody. Poniżej przedstawiono krótkie wprowadzenie do komentarza (Samanta pãsãdika) z Vinaya. 1) Ponieważ ludzkie mięso jest tym samym gatunkiem, jakim jesteśmy. 2) Słonie i konie są własnością króla. 3) Ponieważ mięso psa i węża są obrzydliwe i budzą wstęt. 4) Nie wolno spożywać lwów, tygrysów, lampartów, niedźwiedzi i wilków, ponieważ szkodzą ludziom. Ciekawa opowieść o 10 rodzajach mięsa jest wprowadzona w Mahăvagga Pãli z Vinaya Pitaka. Ludzkie mięso Kiedy Budda przebywał w Isipatanie koło Váránas, kobieta o imieniu Suppiya, która była głęboko praktykującą osobą, obiecała dać choremu mnichowi mięsa, które pomogłoby mu wyzdrowieć. Niestety, tego dnia był dzień zakazujący ubijania, więc nie mogłem kupić mięsa i nie było dostępnego mięsa na żadnym rynku. Sufiya nie mogła nigdzie kupić mięsa, ale myślał, że powinien zachować obietnicę daną choremu mnichowi. A jeśli nie ma możliwości ofiarowania mnichowi mięsa, ten może umrzeć- pomyślała. Jego stan z pewnością się pogorszy. Tak czy inaczej obiecała, że da mu mięso. Potem poszła do swojej sypialni i wycięła kawałek swojego uda ostym nożem. Jej mąż, który widział scenę, powiedział: "Byłoby dobrze, jeśli dziś nie ofiarowałaby mięsa, jaka szkoda, że ​​odcina udo i próbuje złożyć tą jałmużnę z mięsa. Ale jak ogromnej wiary, jak silnie praktykująca jest moja żona!" Kolejnego dnia Budda zaproszony do ich domu usłyszał od męza Sufiyi co się wydarzyło. W chwili kiedy usiadła koło Buddy była zaskoczona i szczęśliwa, że jej rana na udzie zniknęła i po raz kolejny złożyła cześć Buddzie. Chory nie skarżył się na jedzenie mięsa pochodzącego od człowieka. Nie protestował. Z tego powodu Budda ustanowił następujące zasady. Mnich nie powinien spożywać mięsa ludzkiego, nawet jeśli jest to ofiara złożona przez głęboko oddaną osobę. Bhikkhiu! Ludzkie mięso nie powinno być spożywane! Człowiek, który je mięso ludzkie wyrządza ogromną zbrodnię (Thullaccaya)! Wtedy Budda poradził swoim uczniom aby nie jedli mięsa ludzkiego o czym wcześniej nie mieli pojęcia. Mięso ze słonia i konia Królestwo cierpiało z powodu głodu na skutek długich suszy. Królewskie słonie i konie umierały, a ludzie jedli to mięso. Ofiarowywali również mięso mnichom, a mnisi je jedli. Niektórzy krytykowali mnichów, którzy jedli mięso słonia i koninę. Jeśli wiedzą, że słonie i konie są królewskimi zwierzętami, a król zobaczy, że mnisi jedli to mięso, będzie bardzo zły i z pewnością ich ukarze. Budda więc powiedział: "Mnisi, nie jedzcie mięsa słonia i mięsa końskiego. Jeśli bikkhiu zje mięso końskie bądź mięso ze słonia, złamie zasady (Dukkata)". Psie mięso Kiedy był bardzo ciężki głód, ludzie jedli mięso psów i ofiarowywali mięso mnichom. Niektórzy zaczęli obwiniać mnichów, którzy jedli psie mięso. Mięso psów jest obrzydliwe i okropnie śmierdzi. Więc Budda powiedział: "Bikkhiu! Nie jedzcie mięsa psa. Jeśli mnich zje psie mięso to złamie zasady” (Dukkata)." Mięso węża Kiedy był bardzo ciężki głód, ludzie jedli mięso węży i ofiarowywali mięso mnichom. Niektórzy zaczęli obwiniać mnichów, którzy jedli węże mięso. Mięso węży jest obrzydliwe i okropnie śmierdzi. Więc Budda powiedział: "Bikkhiu! Nie jedzcie mięsa węży. Jeśli mnich zje węże mięso to złamie zasady” (Dukkata)." Lwie mięso i inne rodzaje mięsa Kiedy był bardzo ciężki głód, niektórzy jedli lwy, tygrysie, lamparty, niedźwiedzie i wilki i składali to mięso mnichom w datku. Po zjedzeniu mięsa mnisi poszli do pracy w lesie. A z powodu zapachu mięsa, które mnisi jedli, lwy, tygrysy i inne bestie poszły za mnichami i zaatakowały ich. Kiedy to się stało, Budda powiedział: "Bikkhiu! Nie jedzcie mięsa lwów, tygrysów, lampartów, niedźwiedzi lub wilków. Jeśli bikkhiu zje takie mięso złamie zasady (Dukkata)". Chociaż Budda nie zakazywał jedzenia mięsa z wyjątkiem tych 10 rodzajów, które zostały wymienione, nakazywał aby mnisi ograniczali się również zgodnie z trzema zasadami: 1) Jeśli jesteś świadkiem zabijania zwierzęcia dla ofiary. 2) Jeśli usłyszysz dźwięk zwierzęcia, które zostaje złożone w ofierze. 3) Jeśli podejrzewasz, że zostało ono zabije w celu złożenia go specjalnej ofierze dla mnicha. W takich przypadkach mnisi absolutni nie powinni przyjąć takiej ofiary. Budda i jego uczniowie nie trzymali się z dala od jedzenia mięsa, a Budda czasami był obwiniany przez różne religie o niewłaściwe postępowanie w kwestiach spożywania mięsa. Kiedyś Siha, patriarcha Vajji, zaprosił Buddę i jego uczniów chcąc złożyć im ofiarę. Przygotował ryż i zakupione mięso. Uczniowie Siha oskarżyli Buddę o przyjęcie przez niego ryżu i mięsa. Wyśmiewali się, że kupiec z bazaru zabił wielkie zwierzę specjalnie dla Gautamy i jego uczniów. Wyśmiewali się z samego Buddy i jego uczniów. (Sîha-Sîhasenãpati Sutta: AN) Zgodnie z dżinizmem, jedzenie mięsa było również pogwałceniem zasad i uznawano za większe przewinienie samo zabicie zwierzęcia ale mówiono też, że samo spożywanie mięsa jest już przyłożeniem się do przewinienia zabicia owych zwierząt. Wysoko położeni szlachcice, królewski ród również uznawał tą zasadę zanim zmienili swoją praktykę na zgodną z naukami Buddy. Kiedy lekarz zwany Jivaka, przybył aby zobaczyć Buddę, opowiedział Buddzie historię, którą usłyszał. "Buddo, uczniowie innych nauczycieli zabili zwierzęta specjalnie po to aby złożyć ofiarę Buddzie i jego uczniom, mięso zostało ofiarowane Gautamie, a czcigodny Gautama wiedział, że mięso zostało zabite specjalnie dla Gautamy", dodał: Buddo, powiedz mi, czy to prawda, czy nie. Budda zaprzeczył aby tak się stało dodając: "Oh, Jivaka! Mam trzy ograniczenia dotyczące jedzenia mięsa". 1) Jeśli widzisz, że mięso jest składane jako ofiara. 2) Jeśli usłyszysz dźwięk zwierzęcia, który zostanie złożone w ofierze. 3) Jeśli podejrzewasz, że zostało zabite w celu złożenia specjalnej ofiary mnichowi. "Jivaka, jeśli ktoś zabija zwierzę, aby przynieść mi i moim uczniom jako ofiarę, sam spowodował wielkie przewinienie względem siebie. Zrobił tak z następujących pięciu powodów". 1) Zabija zwierzę w celu złożenia go w ofierze. 2) Rani żywe zwierzę. 3) Zleca komuś ubój zwierzęcia. 4) Kiedy pojawia się wiele bólu gdy zwierzę umiera. 5) jeśli specjalnie składasz ofiarę, która dla mnie i moich uczniów nie jest odpowiednia. Jîvaka sutta: MN Budda zezwolił na spożywanie dowoli mięsa trzymając się trzech ograniczeń, które ustanowił. Jedzenie mięsa nie jest złym czynem niczym zabijanie zwierząt.. Niektórzy uważają, że jeśli jedzą mięso to zła karma zostaje przez nich zasiana. Jednakże Budda twierdzi, że to nie jest prawdą. Innym razem kuzyn Buddy, Dvadata przybył do Buddy i powiedział: „Buddo, powinieneś zabronić mnichom jeść mięso i ryby.” Ale Budda nie zgodził się z tym (Cūlavagga Pãli: VP). Motyw mięsa jest bardzo znany z Ǎmagandha Sutta. Jest zapis w Nipãta Sutta z Khuddaka Nikãya o tym. Mówi się, że Budda Gotham po raz kolejny głosił to, co mówił Budda Kassapa, Budda istniejący przed Buddą Gotami. W dawnych czasach przyszedł do Buddy asceta, który trzymał się wegetarianizmu. Zapytał Buddę: "Budda prawdopodobnie idzie w kierunku Ǎmagandha?" Budda odpowiedział: "Prawda, czy jest jakaś rzecz, którą byś ode mnie chciał?" Pierwotne znaczenie „Gandhi” oznacza mały kawałek ludzkiego mięsa. Ale jest to brudne, obrzydliwe i odrażające, możliwe, że w wypowiedzi ascety chodziło o mięso zwierzęce. Budda następnie powiedział: „Nie jedzenie mięsa jest problemem ale zanieczyszczenia umysłu i złe czyny”. Dodał: 1) zabieranie życia, bicie, cięcie, wiązanie, kradzież, kłamstwo, oszustwo, cudzołóstwo, udawanie i fałszowanie to jest zanieczyszczeniem, nie jedzenie mięsa. 2) Ludzkie działanie z chciwości, spożywanie aby nacieszyć się zmysłowymi przyjemnościami, robienie złych rzeczy, głupie myśli, niewłaściwy pogląd, zła mowa to jest zanieczyszczeniem, nie jedzenie mięsa. 3) Bluźniercza mowa, ostre słowa, intrygi i zdrady, brak współczucia, skąpstwo, to są zanieczyszczenia, nie jedzenie mięsa. 4) złość, arogancja, bycie upartym, ignorowanie opinii innych, obłuda, zazdrość, mszczenie się na innych, chęć pokazania, że jesteśmy lepsi, usilne bronienie swoich argumentów, przebywanie ze złymi ludźmi to jest zanieczyszenie nie jedzenie mięsa. 5) złe obyczaje, nie spłacanie długu, uszukiwanie w transakcjach, podłość to są zanieczyszczenia, nie jedzenie mięsa. Usuwanie wszystkich duchowych oraz umysłowych zanieczyszczeń i oczyszczanie z nich jest w buddyzmie najważniejszą kwestią, która prowadzi do oświecenia. Ci, którzy chcą być oświeceni, muszą oczyścić swoje umysły. Szlifujemy swoje dobre serce i dążymy do oświecenia. Aby mieć czyste serce, musimy przestrzegać wskazań. Reguły, (cnota, skupienie, koncentracja, mądrość) sprawiają, że twój umysł jest czysty. Niezależnie od tego, czy jesz mięso czy warzywa. Nie ma to nic wspólnego z oczyszczeniem umysłu. Budda nie zachęcał do jedzenia mięsa ani jedzenia samych warzyw. Ale Budda zgromił w sobie chciwość jedzenia (Bhojana mattaūūutã). Powinieneś kontrolować to, co jesz i wszystko czego pragniesz. Spożywając posiłki powinniśmy mieć głównie na uwadze podtrzymanie naszego ciała, wydłużenie życia aby móc utrzymać je w dobrym stanie dla czynienia pożytku innym istotom. (Apannaka Sutta: AN). Umysł, który jest silnie przywiązany do jedzenia jest trudny w trenowaniu świadomości. (ãhãra patikūlasaūūã), żywność jest potrzebna również po to aby móc się skupić na rozważaniach (paccavekkhana). Osoby praktykujące powinny unikać jedzenia z myślą, żeby robić to tylko dla przyjemności. Nie powinniśmy starać się usilnie o utrzymanie piękna naszego ciała. Powinniśmy skupić się na utrzymaniu naszego organizmu, jeść w celu przedłużenia życia (Apannaka Sutta: AN). W Samyutta Nikaya w Puttamamsūpama Sutta Budda porównuje jedzenie do ciała naszego własnego dziecka. Należy zwrócić uwagę na fakt, że nie mówimy tutaj jedynie o mięsie. Zapis odnosi się zarówno do warzyw jak i mięsa. Mówimy tutaj o grupie posiłków, które wcześniej skatalogowaliśmy jako jedzenie przeznaczone dla osób szlacheckich. Takiego zapisu właśnie użyto w Abidhammie. Budda powiedział: "Wyobraźmy sobie, że małżonkowie mają chłopca i są właśnie w trakcie wyprawy przez pustynię. Niestety jedzenie już im ię skończyło. Nie mogą opuścić pustyni bez jedzenia. Nie przetrwają. Zagłodzą się i umrą z pewnością. W takim momencie, wyobraź sobie pojawiają się złe myśli o zabiciu dziecka, zjedzeniu jego mięsa albo porzuceniu ukochanego syna gdzieś na pustyni. Na koniec Budda zapytał: „O mnisi! Czy zjedli oni własne, ukochane dziecko dla przyjemności? Kierując się egocentryczną myślą? Zrobili to aby stać się pięknymi i atrakcyjnymi? „Nie, Buddo. Nie to było powodem zjedzenia własnego dziecka.” „Więc, dlaczego zjedli oni własne dziecko? Czy może tylko dlatego aby przetrwać?” „Tak. Tak, Buddo!" Zgodnie z tą opowieścią, musicie przestrzegać się i pilnować kiedy i jak jecie, jaką myśl utrzymujecie gdy spożywacie jedzenie. W ten sposób wykorzenicie z umysłu chciwość w temacie jedzenia. 4. Rozważmy żywność z innego punktu widzenia. Zgodnie z Abidhammą jedzenie jest substancją (rupa) i należy do skandy formy (Rupakkhandha), a forma jest klasyfikowana jako cierpienie. Tak więc jedzenie, spożywanie posiłków również wiąże się z cierpieniem. Konieczne jest jasne zrozumienie tego punktu! Samo jedzenie nie jest zjawiskiem cierpienia ale formą z której cierpienie wyłania się. Wyeliminowanie wszelkich pragnień związanych z posiłkami eliminuje cierpienie. Rozwój świadomości, która nie spożywa potraw dla przyjemności (áhãra patikūlasaññã) oraz rozważanie o konieczności jedzenia (paccavekkhana) prowadzi do ucieczki [wygaśnięcia] od cierpienia. {Dukkha nirodha gaminî patipada}. Koniecznie powinniśmy rozwijać ten punkt poprzez swoją praktykę. Ostatecznym celem buddyzmu jest ucieczka od cierpienia, prowadzi to do oświecenia. Jest to możliwe tylko poprzez proste wykorzenienie chciwości. Dlatego chcąc wyzbyć się naszego silnego ego musimy pamiętać o wszystkim, również o żywności, która jest tak samo źródłem cierpienia. To droga prowadząca do oświecenia. Oświecenie jest ostatnim etapem. Nie ma tutaj znaczenia czy jesteś wegetarianinem czy mięsożernym. Nie powinieneś mieć żadnych pragnień związanych z jedzeniem. Dodatek Wielu ludzi uważa, że będąc buddystą konieczny jest wegetarianizm. Nie spożywanie produktów zwierzęcych. Po pierwsze, aby zrozumieć buddyzm trochę lepiej, musisz pamiętać, że buddyzm był nauką dla ludzi 2500 lat temu, a nie teraz. Trzeba wziąć pod uwagę sytuację jaka panowała w tamtych czasach w Indiach. Dlaczego? Wtedy łatwiej będzie nam zrozumieć co faktycznie buddyzm ma nam do przekazania. Buddyjska doktryna w rzeczywistości jest przejrzysta i jasna do zrozumienia. Dlaczego Buddyzm wydaje się być dla nas trudny? Problemem jest zmiana sytuacji w dzisiejszych czasach w Korei. Buddyzm w Korei jest buddyzmem połączonym z konfucjanizmem i taoizmem, który przybył do Indii przez Chiny i stał się religią niemal w tym samym czasie, co buddyzm. Dlatego też, jeśli nie znamy prawidłowych nauk Buddy, niełatwo jest zrozumieć buddyzm naszego kraju, który łączy w sobie konfucjanizm, buddyzm i świeżą myśl. Jeśli słuchasz metody mnicha buddyjskiego, buddyzmu w konfucjanizmie, konfucjanizmu, taoizmu, taoizmu w buddyzmie itp. Podobnie jest powiedzenie, że "religia jest produktem czasów", buddyzm w naszym kraju nie może się pogodzić, Że buddyzm idzie niewłaściwym torem, aby uznać go za buddyzm przystosowany do naszego kraju. Wreszcie, ponieważ istnieje zasada, że nie powinniśmy jeść mięsa jako wielcy bodhisattwowie, nie pisałem tutaj w ogóle o zachęcie do jedzenia mięsa i nie stawiałem opinii, że wegetarianizm jest czymś gorszym od jedzenia mięsa. Chciałem tylko opowiedzieć o nauce Buddy, która skupia się na eliminacji jakichkolwiek obsesji na temat jedzenia.

Doyle Sunim został wyświęcony na mnicha w świątyni Mogogsa przez WonHye Sunima. Doyle Sunim ukończył Uniwersytet Dongguk, Studiował na University of London, University of Ferrandia w Sri Lance i ITBMU w Birmie.

Źródło: http://m.bulkyo21.com/news/articleView.html?idxno=27345 Tłumaczył: Bopson Michał Kowalczyk Notka od tłumacza: Z pewnością wkradło się kilka błędnych tłumaczeń. Myślę, że wstęp do Jivaka sutry przetłumaczyłem zbyt dosłownie jak gdyby chodziło tutaj o kroczenie drogą do miejscowości a w oryginale mowa jest najprawdopodobniej o kroczenie "drogą wegetarianizmu" czy fragment mówiący dlaczego mięso dzikich zwierząt nie jest odpowiednie. Na początku wspominam, że jest szkodliwe dla ludzi a później przedstawione jest historia, że zapach tego mięsa przyciąga dzikie zwierzęta. Mam nadzieję jednak, że moje błędy w tłumaczeniu są nieznaczne i ostatecznie praca ta dość trafnie odzwierciedla to co w rzeczywistości Doyle Sunim chciał nam przekazać w tym dokumencie.